De rechtbank in Leeuwarden heeft dinsdag S. (31) uit Sneek veroordeeld tot een celstraf van negen maanden. De man duwde op 9 november 2004 een 67-jarige vrouw, waarna zij van het balkon viel en overleed. Het OM in Leeuwarden had anderhalf jaar cel geëist voor doodslag, maar de rechtbank achtte alleen dood door schuld bewezen.
De veroordeling is omstreden. Het slachtoffer was de oma van een vriendin van S. waar hij op bezoek ging. Beiden bedronken zich. S. kan zich niets herinneren, maar tijdens het verhoor zou hem een moord zijn aangepraat. Aan het eind van het verhoor vertelt hij over een moord waarvan hij zich niets kan herinneren. Hoewel hij de verklaring intrekt, wordt hij enkel op basis hiervan veroordeeld.
Desalniettemin is natuurlijk de eis van 1,5 jaar voor doodslag belachelijk laag.
dinsdag 29 november 2005
Uitspraak: 9 maanden na dodelijke gooi van balkon
donderdag 24 november 2005
Doodgeschoten broers in Manila door politie afgeperst
De Nederlanders die op 25 mei van dit jaar in Manila door een speciale politie eenheid werden doodgeschoten, zijn hoogst waarschijnlijk afgeperst door diezelfde politie.
Vlak na de politie inval waarbij de beide broers van Engelenburg omkwamen, ontstond er al twijfel over de ware toedracht.
Zo zou geen van beide broers een vuurwapen hebben gehad. Bovendien waren zij verstandig genoeg om te weten dat een vuurwapen trekken tegen een overmacht van agenten in de Filipijnen gelijk staat aan zelfmoord.
Daarbij bleek dat de revolver waarmee de broers zouden hebben geschoten van precies hetzelfde type was als wat door de speciale politie unit wordt gebruikt.
Hoewel de Nederlandse ambassade in Manilla aanvankelijk weigerde op verzoek van de nabestaanden de Filippijnse autoriteiten om opheldering te vragen, wordt de zaak nu alsnog onderzocht. Hiervoor was publiciteit omtrent de zaak nodig in het programma 'Bureau Misdaad' van John vd Heuvel.
Het hoofd van de speciale presidentiele taskforce, Reynaldo Jaylo, heeft geen onbesproken verleden, zo werd hij ruim 17 jaar geleden aangeklaagd voor moord op twee militairen (Col. Rolando de Guzman en Majoor Franco Calanog) en een burgeragent van de Criminal Investigation Services (Avelino Manguera) bij een 'drugbust' in Makati op 10 Juli 1990. Ook zat hij enige tijd ondergedoken ivm een strafzaak tegen hem. Dit weerhield President Gloria Macapagal Arroyo echter niet om hem in 2004 te benoemen tot anti-mensenhandel 'Tsaar' (Presidential Anti-Illegal Recruitment Task Force). Inmiddels is hij ontslagen en er loopt een onderzoek tegen hem ivm de moord op de broers van Engelenburg.
Update:
Inmiddels is Reynaldo Jaylo door de Sandiganbayan (anti-corruptie rechtbank) op 7 juni 2008 veroordeeld tot een gevangenisstraf van mimaal 6 jaar en 1 dag tot maximaal 14 jaar 8 maanden en 1 dag voor de moorden uit 1990. De veroordeling geld echter voor doodslag omdat moord niet bewezen kon worden (mede omdat Reynaldo geweigerd had zijn wapen af te geven voor ballistisch onderzoek). Hij vecht de veroordeling aan, onder andere op grond van het feit dat hij niet bij de veroordeling aanwezig was ( hij was op de vlucht ivm andere misdrijven waarvoor hij gezocht werd, waaronder kidnapping) en omdat hij 'gewoon zijn werk deed' (de drie doodgeschoten mannen bleken inderdaad in bezit van vele miljoenen aan heroine). Hij krijgt hierin steun van de media. Voorts is hij in Juli 2007 aangeklaagd wegens onwettige arrestatie van een directeur van een reisbureau. Tegen hem en 50 andere leden van de inmiddels opgeheven Presidential Anti-Illegal Recruitment Task Force (PAIRTF) liep voorts in 2005 een onderzoek wegens roof, machtsmisbruik, afpersing en corruptie.
woensdag 23 november 2005
De moord op Kumral Bagci
De zevenjarige Kumral Bagi uit den Haag verdwijnt in de middag van woensdag 21 juni 1995 terwijl ze speelt bij de Haagse Mart, in de Transvaalbuurt. Twee dagen later wordt zij, in stukken gesneden en verpakt in drie tassen, gevonden in Scheveningen.
Kumral ging die woensdag 21 juni 1995 om half negen naar haar school aan de Wolmaranstraat. Om half twaalf gaat ze met haar twee jaar jongere zusje naar huis aan het Hoflandplein, zo'n tien minuten lopen. Ongeveer halverwege, bij de hoek Boerenstraat/Wesselstraat komen de twee zusjes een tante tegen. Kumral zegt haar dat ze een ijsje gaat kopen. Ze krijgt wat woorden met haar zusje en besluit alleen het ijsje te gaan halen. Daarna is onduidelijk wat er precies met Kumral is gebeurd.
Als Kumral niet thuis komt, zoekt de familie samen met de politie gedurende twee dagen en nachten de hele wijk af naar het meisje. Zonder resultaat. Wel worden die donderdag haar rolschaatsen gevonden in het Tenierplantsoen in de Haagse Schilderswijk, een plek waar Kumral niet uit zichzelf zou komen.
Op vrijdag 23 juni 1995 krijgt haar vader, Famil Bagci van de politie te horen dat zijn dochter in Scheveningen is gevonden, vermoord. Zij is gevonden door een aannemer die ter plekke werkte. Hij zag daar drie tassen: een zwarte sporttas met kleurige opdruk, een geplastificeerde boodschappentas en een plastic tas met het logo van de winkelketen Leen Bakker. Als hij in een tas kijkt ziet hij een stukje onderarm van een mens. Naar later blijkt, van Kumral. Het meisje blijkt te zijn gewurgd, waarschijnlijk pas op donderdagmiddag 22 juni en vervolgens in stukken gesneden met een scherp mes.
In de tassen vindt de recherche enkele mogelijke dadersporen, waaruit een DNA-profiel wordt gehaald. Op haar schoen, sokken en een haarbandje na, zijn haar kleren verdwenen. De recherche gaat er in eerste instantie vanuit dat er sprake is van een afrekening binnen de familie omdat een drie maanden eerder een aan stukken gesneden man, Haydar Aydin, verre familie blijkt te zijn van Kumral.
De recherche vindt echter geen concrete aanwijzingen die het vermoeden van een eerwraak hard maken. De politie hoort verschillende getuigen die Kumral die woensdagmiddag nog zouden hebben gezien. Een schoolgenootje verklaart te hebben gezien hoe een vrouw met geblondeerd haar en een opvallende ring Kumral bij het Hobbemaplein met geweld een auto intrekt. Een buurtbewoonster zegt iets dergelijks te hebben gezien, alleen dan bij de hoek Kempstraat/Wesselstraat. Ook zij noemt een geblondeerde vrouw met een opvallende ring. Ook zijn er aanwijzingen dat Kumral later die middag bij het Hoflandplein nog is aangesproken door een blonde man. De recherche verspreidt een compositietekening van deze man, maar dat levert geen nieuwe aanwijzingen op. Zowel de blanke man als de vrouw met het geblondeerde haar zijn nooit gevonden.
Na de moord wordt een grootschalig onderzoek gestart. Diverse personen worden aangehouden, maar tot een veroordeling komt het niet.
In 1999 komt de zaak in een stroomversnelling als de recherche nieuwe aanwijzingen krijgt dat familie van Kumral achter de moord zou zitten. Het wordt nooit duidelijk welke aanwijzingen dat zouden zijn. Er volgen drie arrestaties, maar van geen van deze verdachten blijkt het DNA te matchen en ze worden dan ook vrijgelaten.
In 2002 houdt het Landelijk Team Kindermoorden alle feiten opnieuw tegen het licht en dat lijkt tot een doorbraak te leiden. September 2003, acht jaar na de dood van Kumral Bagci, houdt de politie twee verdachten aan. De eerste verdachte betreft een 20 jaar oude achterneef van Kumral. Tijdens de moord was hij 12 jaar oud. Hij ontkent iets met de dood van zijn achternichtje te maken te hebben. De recherche heeft echter zijn vingerafdrukken op de plastic tassen aangetroffen, waarin het in stukken gesneden lijkje van Kumral was verpakt. Eerder was er geen match gevonden maar inmiddels waren zij afgenomen nadat de 20 jarige verdachte een video had gestolen. De jongeman zegt niet te weten hoe zijn vingerafdrukken op de plastic tassen terecht zijn gekomen.
De tweede verdachte is zijn 48-jarige alleenstaande moeder die nog 3 andere kinderen heeft. Zij komt nooit meer levend uit het politiebureau. Na een indringend en bijzonder hard verhoor pleegt zij in haar cel in het bureau Haaglanden zelfmoord door zich te wurgen met haar hoofddoek. Zij hield tot haar dood volgeen schuld te hebben aan de moord op Kumral. Haar familie dient 6 oktober 2004 een klacht in bij het Gerechtshof in Den Haag tegen de twee rechercheurs die de vrouw hebben verhoord. Ze zouden haar hebben uitgemaakt voor 'ordinaire stinkhoer, beest en monster'. Als gevolg hiervan zou zich van het leven hebben beroofd. Op 23 november 2005 doet het Hof uitspraak. De rechter bepaalt dat de politiemensen tijdens het verhoor te ver zijn gegaan en schuldig zijn aan haar dood. De rechter bepaalt echter ook dat zij niet hoeven worden vervolgd 'omdat zij door de dood van de vrouw al genoeg zijn gestraft'. Een uitspraak die eens te meer laat zien dat politiemensen zelden verantwoordelijk gehouden worden voor hun daden.
In oktober 2003 worden nog twee mannen -familieleden van de 20-jarige hoofdverdachte- aangehouden, maar werden korte tijd later in vrijheid gesteld. Op donderdag 19 februari 2004 werd tenslotte een 23-jarige zus van de hoofdverdachte in Den Haag aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij de moord op Kumral.
De hoofdverdachte Evren T. werd door de rechter op 9 juli 2004 vrijgesproken (LJN: AP9383). De twee andere mannen en de vrouw hoeven zich niet voor de rechter te verantwoorden, omdat het onderzoek niet voldoende aanknopingspunten heeft opgeleverd voor vervolging van de drie, zo maakte het Openbaar Ministerie bekend op 29 juli 2004. Het onderzoek naar de moord op Kumral Bagci wordt nu onopgelost afgesloten, zo liet het OM weten. Justitie heeft een beloning van 20.000 euro uitgeloofd, die door de familie Bagci is verhoogd met 10.000 euro.
zaterdag 19 november 2005
Drie mensen doodgeschoten in café Rotterdam
 |
Volgens de woordvoerster klonken er 's nachts om vijf uur schoten in de Boomgaardsstraat, om de hoek van het café. "Politiemensen zagen daar niets en kregen vervolgens een melding binnen dat er in het café was ingebroken. Bij de Inn and Out zagen agenten rook onder het rolluik komen. Binnen troffen zij de slachtoffers aan.''
Volgens de woordvoerster zijn vier gewapende mannen er vandoor gegaan. De politie sluit niet uit dat er nog meer mensen gewond zijn geraakt en zelf naar een ziekenhuis zijn gegaan. De politie heeft de omgeving afgezet. Een arrestatieteam heeft niet alleen het café uitgekamd maar is volgens ooggetuigen ook een pand in dezelfde straat binnen gegaan.
De Inn & Out werd twee jaar geleden een aantal maanden gesloten omdat er op het terras een schietpartij had plaatsgevonden. Volgens omstanders wordt het café doorgaans bezocht door Surinamers en Antillianen.
Buurtbewoners, die naar eigen zeggen weinig van het gebeuren hebben gemerkt, zeggen dat het om een afpersingszaak gaat. De slachtoffers zouden geboeid zijn aangetroffen. Bovendien zouden de vermoedelijke daders machinegeweren hebben gebruikt. Omwonenden hoorden tot 03.00 's nachts feestgeluiden uit de horecazaak komen. Er zou een verjaardagsfeest zijn gehouden (Dat van de doodgeschoten Alberto).
De politie heeft direct omwonenden op het bureau verhoord. Ze zijn onder politiebegeleiding weer naar huis gebracht. De woningen rondom het café zijn intussen aan het oog ontrokken door hekken met zwart zeil. De technische recherche heeft onder meer prullenbakken in de straat onderzocht.
Update: Het betrof 4 KaapVerdiaanse moordenaars. 3 ervan krijgen tot in hoger beroep levenslang, de 4e vlucht naar de KaapVerdische eilanden en krijgt daar 25 jaar
maandag 14 november 2005
Nederlander ramt schutter tegen electriciteitspaal
 |
Een van de aanvallers was op slag dood, de ander zwaar gewond.
Politieman Lt. Col. Jessada Sangsuree van het Chalong Police Station zei dat hij aanvankelijk een melding kreeg van een verkeersongeluk tussen een Isuzu D-Max pickup en een motorfiets op Soi Thanuthep, bij Chao Fa West Rd, in Chalong Village 8.
Toen politie en reddingswerkers van de Kusoldharm Foundation aankwamen zagen ze dat de electriciteitsmast als gevolg van de klap was afgebroken. Een van de verdachten, de bestuurder van de motor, was nog ter plaatse, om hulp roepend terwijl hij met zijn arm beklemd zat onder de afgebroken paal.
De politie identificeerde hem als Sooksamart Dampheng (21), uit Nakhon Sri Thammarat. Hij werd naar het Wachira Phuket Hospital gebracht.
De schutter, Supoj Jaihao (32), eveneens uit Nakhon Sri Thammarat, was al door omstanders naar Vachira Phuket Hospital gebracht vóór de politie kwam. Hij kwam daar op de Eerste hulp al te overlijden als gevolg van internal verwondingen, zijn long bleek geperforeerd door een gebroken bot.
De politie trof een kogelgat aan in de deur aan de bestuurderskant van de pick-up. Zij vond eveneens een zelfgemaakt geweer dat door de twee mannen zou zijn afgevuurd.
Jensen zei dat hij en zijn Thaise vriendin 300 meter eerder merkten achtervolgd te worden door een motorfiets met twee mannen. Zij kwamen langszij rijden waarop Suphot zijn wapen trok en schoot. Hij miste Jensen en raakte de het portier.
De schutters probeerden er toen van door te gaan waarop Jensen de achtervolging inzette. Toen zij afremden om de bocht om te gaan besloot Jensen ze tegen de paal aan te rammen.
De politie gaat er van uit dat het gaat om een zakelijk conflict dat al in Augustus ontstond en waarbij wederzijds doodsbedreigingen werden geuit
Col Jessada zei dat Sooksamart vervolgt zou worden voor poging tot moord. De politie overweegt nog of tegen Jensen een aanklacht zal worden ingediend. Het zou volgens Jessada daarbij kunnen gaan om roekeloos rijden met de dood alswel het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel kunnen gaan.
Noot. Jen Jensen klinkt eerder Deens dan Nederlands maar het zou kunnen gaan om een misspelling van Jan Jansen. Wellicht is het feit dat Mieremet krap 2 weken eerder in Pattaya werd ge-executeerd toeval, maar 'Jan Jansen' is natuurlijk wel een heel mooi alias.
zondag 13 november 2005
Domme Rechters
Het TV programma Twee Vandaag had zich de vraag had gesteld (Ned. 2 - 18.25 uur): is er na de Puttense moordzaak en de Schiedammer Parkmoord in de 'Enschedese ontuchtzaak' opnieuw sprake van een gerechtelijke dwaling?
Zit een vader levenslang vast door wederom een gerechtelijke dwaling?
Het antwoord werd eigenlijk ook gegeven: "Ja".
Want weer is er een gerechtelijke dwaling, en Twee Vandaag liet zien wat een "tunnelvisie" is en hoe opnieuw Polititie, Justitie en wederom, en dat is natuurlijk nog het schandelijkste van alles, "Rechters" zwaar in de fout gingen. En wat nog griezeliger is: zij blijven volharden in hun gedrag zodat naar alle waarschijnlijkheid een man nu al 6 jaar lang onschuldig in de gevangenis zit, althans er is nog niet het begin van een bewijs van zijn schuld geleverd, en die met het uitzicht op een aanvullende TBS-behandeling wel eens levenslang opgesloten kan blijven.
Toch werd de betrokkene veroordeeld en de rechter voerde zelfs het theaterstukje op om de zitting even te schorsen, "...het wordt me even iets teveel...", omdat hij door emoties was overmand. Normaal gesproken zouden rechters voor dit soort onbeheerste manipulaties ontslag op staande voet dienen te krijgen, maar omdat ons rechtssysteem een dergelijk model niet kent velt de magistraat momenteel weer gewoon nieuwe oordelen, al dan niet met een traan voor de publieke tribune.
De veroordeelde heet Hennie Knobbe en is nu opgesloten in de gevangenis in Arnhem in afwachting van zijn TBS-behandeling. Hij werd beschuldigd van verkrachting van kinderen waar onder zijn eigen twee zwak begaafde dochters die door de ondervragers afgedwongen tegen hem getuigden maar later tot rust gekomen weer verklaarden "dat er niets van waar was" van hun aanvankelijke beweringen.
Aan het woord kwam de emeritus hoogleraar Rechtspsychologie Prof. Hans Crombach, getuige deskundige, die de procesgang had onderzocht en geen spaan heel liet van de gang van zaken. Letterlijk concludeerde hij over de justitiële autoriteiten die bij de zaak betrokken waren:
"domheid, incompetentie, verkeerde gedrevenheid van zowel de recherche, als het openbaar ministerie als ook de rechters- er is namelijk geen bewijs - er is heel wel mogelijk dat er niks gebeurd is."
Crombach haalde een getuigenverklaring aan van één van de z.g. slachtoffertjes, en u ziet de letterlijke tekst zoals deze in beeld werd gebracht. Hier gaat zelfs de leek van overstag als hij Knobbe al schuldig vond.
De veroordeelde Knobbe heeft nu het volgende middeleeuwse probleem van verdachten die op de pijnbank bekentenissen werden afgedwongen om de martelingen te doen ophouden. Hij is ook voor TBS veroordeeld, en als hij tijdens die procedure blijft weigeren schuld te bekennen blijft hij dus in de ogen van de behandelaars ongenezen en tekent hij als het ware voor levenslange opsluiting.
Intussen blijken er ook in deze rechtszaak weer stukken uit de relevante dossiers te zijn verdwenen die dus niet in handen van de rechters kwamen, zoals de ontlastende verklaring in een door justitie geheimgehouden rapport: 
"...de verhoren zijn vooringenomen, onaanvaardbaar en onomkeerbaar. Er is fout op fout gestapeld..."
Twee Vandaag had goed speurwerk gedaan en liet uiteraard ook Justitie aan het woord in de persoon van Albert Hazelhoff, Hoofdofficier van Justitie (plv). Deze was niet erg onder de indruk van het door Crombach en Twee Vandaag aangevoerde materiaal en een beter voorbeeld van wat een "tunnelvisie" is had Twee Vandaag met deze officier daarmee niet in de schoot geworpen kunnen krijgen.
Dus moet de actie weer komen van advocaten die brood zien in een heropening van deze zaak, en dat is in dit geval Mr. Geertjan Knoops, tevens Hoogleraar Strafrecht, die zich evenzeer had verwonderd over het dossier.
Hij zal heropening van het onderzoek verlangen en daarmee begint voor de veroordeelde het hele verhaal weer van voren af aan.
Het opinieweekblad HP/De Tijd kwam enkele weken geleden al met een belangwekkend artikel dat er in ons land 
waarschijnlijk tenminste acht mensen levenslang veroordeeld zijn waarvan de schuld op zijn minst mag worden betwijfeld. Het is goed dat rubrieken zoals Twee Vandaag (AVRO en TROS) daarop blijven ingaan, en te hopen valt dat er continuïteit in de berichtgeving zal worden betracht.
Want een ten onrechte tot levenslang veroordeelde moet voor elke kijker onverdraaglijk zijn.
